Verschil RAW-contracten en geïntegreerde contracten

RAW systematiek

Het principe van de RAW systematiek is erop gebaseerd dat in detail resultaatsverplichtingen worden beschreven in het bestek. Alle resultaatsverplichtingen samen opgeteld leiden uiteindelijk tot het beoogde product. In dit systeem is de opdrachtgever in verreweg de meeste gevallen degene die het bestek voorbereid of laat voorbereiden en is de aannemer de partij die de beschreven resultaatsverplichtingen praktisch tot stand brengt. Indien de aannemer dreigt af te wijken van de beschreven verplichtingen, is er een vertegenwoordiger van de opdrachtgever (toezichthouder) aanwezig om de aannemer daar op te wijzen en om weer “terug te keren” naar de beschrijvingen in het contract.

De speelruimte van de aannemer zit bij deze wijze van werken vooral in de uitvoering en de wijze van uitvoering. Het zoveel mogelijk beperken van de faalkosten is daarbij ook een belangrijk organisatie of logistiek element. Een ander belangrijk vertrekprincipe bij deze werkwijze is ook dat de opdrachtgever ieder onderdeel afzonderlijk (goed)keurt en dat de aannemer vervolgens het volgende onderdeel ter hand kan nemen. De opdrachtgever kan zonder extra kosten ook niet meer terugkomen op die goedkeuring. Een éénmaal goedgekeurd onderdeel kan dan ook niet meer worden afgekeurd. Natuurlijk realiseren we ons dat de hierboven beschreven werkmethode een versimpeling is van de (genuanceerde) praktijk, maar de rode draad is bij alle projecten dezelfde.

Geïntegreerde contracten

Het principe van de geïntegreerde contracten is omgekeerd aan dat van de RAW. Bij geïntegreerde contracten gaan we uit van het eindproduct. Daarvan wordt het beeld op het hoogst mogelijke niveau beschreven. Hier wordt aangegeven wat we als eindresultaat willen hebben. De beschrijving bestaat uit de functionele eisen die we eraan willen stellen. Voor een weg betekent dat in de praktijk bijvoorbeeld dat een verbinding van A naar B voldoende verkeer moet kunnen verwerken en dat hij voldoet aan de geldende ontwerpnormen. Vervolgens worden zonodig de onderdelen verder beschreven en worden daar op elk niveau eisen aan gesteld (bv kruisingen, tussenliggende wegvakken en onderdoorgangen). Vervolgens kunnen ook weer functionele eisen gesteld worden aan bijvoorbeeld de kruisingen. Hoeveel verkeer zit er op de aansluitende wegen en moet er rekening worden gehouden met fietsers en voetgangers? Datzelfde geldt voor de tussenliggende wegvakken, enzovoort. We omschrijven het “van hoog naar laag” werken een “work breakdown structure (WBS)”. Al deze functionele eisen worden vastgelegd in de vraagspecificatie deel 1. Naast de functionele eisen (het “wat”) worden veelal ook specifieke eisen gesteld aan de verschillende onderdelen. Dat kan bijvoorbeeld zijn: met welke landschappelijke inpassing moet rekening worden gehouden en hoe lang moet de levensduur zijn van de constructie? Moet er in het verkeer worden gewerkt en met welke omgeving moet rekening worden gehouden? Mag de aannemer ‘s nachts werken of juist niet? We omschrijven die eisen in de vraagspecificatie deel 2 (het “hoe”). Deze beide documenten zijn met de basisovereenkomst het hart van de overeenkomst. Omdat alleen het eindresultaat wordt beschreven, heeft de aannemer een grote (of: - afhankelijk van de opdrachtgever – minder grote) vrijheid voor de uiteindelijke vormgeving van het product.

De vergelijking tussen een RAW-contract en een geïntegreerd contract is weergegeven in onderstaande tabel: